Ιστορική Έκθεση

Το μετόχι του Γεωργίου Αλεξ. Ντιγριντάκη

Το μετόχι του Γεωργίου Αλεξ. Ντιγριντάκη βρίσκεται στις Άνω Βούβες της Επαρχίας Κισσάμου του Νομού Χανίων και σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του Νομού, τα Χανιά.
Το κτιριακό συγκρότημα της αγροτικής κατοικίας και των βοηθητικών χώρων περιβάλλεται από μεγάλη αγροτική έκταση από εύφορους χαμηλούς λόφους κατάφυτους από ελιές και άλλα οπωροφόρα δένδρα, η οποία κατά μεγάλο ποσοστό ανήκει στον ιδιοκτήτη του Μετοχιού.

Ιστορικά στοιχεία

Ο Γεώργιος Αλεξ. Ντιγριντής ή Ντιγριντάκης, γνωστός και ως Καπετάν Ντιγριντής Τρυπαύτης, γεννήθηκε το 1882 στο σπίτι του αγροκτήματος.

Από μικρή ηλικία έδειξε τον ένθερμο ζήλο του για τα τεκταινόμενα εκείνης της εποχής στην υποδουλωμένη Κρήτη. Δεκαπέντε (15) χρονών αγόρι πήρε μέρος στην εξέγερση των Κρητών κατά των Τούρκων, το 1897, στη μάχη του Δρομονέρου Σελίνου.

Το 1905, εγκαταλείποντας τις σπουδές, ακολούθησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως ένοπλος στην επανάσταση του Θερίσου και αυτό συνεχίστηκε και για την υπόλοιπη δημόσια διαδρομή που ακολούθησε ο Εθνάρχης.

Κατά την εποχή της Κρητικής αυτονομίας έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα και διατέλεσε ομαδάρχης του Κων/νου Μάνου.
Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ελλάδας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το 1910, τον ακολούθησε στην Αθήνα και κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό. Έλαβε μέρος στον Ελληνο-Βουλγαρικό πόλεμο του 1912-13 και σημαντική ήταν η συμμετοχή του στο Μακεδονικό Μέτωπο το 1917, αφού για τις γενναίες πράξεις του προήχθη στο Σώμα του Στρατού έπ’ ανδραγαθία. Τότε απέκτησε και το ψευδώνυμο Τρυπαύτης λόγω του σοβαρού τραυματισμού του στο κεφάλι που του άφησε τρύπα στο αυτί. Στους πολέμους αυτής της περιόδου πήρε τέσσερις φορές το χρυσό μετάλλιο «Αριστύνδειν Ανδρείας».

Παρ’ όλο ότι απομακρύνθηκε από τις τάξεις του Στρατού το 1932 είχε ενεργό συμμετοχή στα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Πήρε μέρος στο κίνημα του 1935 και με άλλους 180 έφυγαν με αντιτορπιλικό από το λιμάνι της Σούδας, για το Δέδε Άγατς. Με την καταστολή του κινήματος φυλακίσθηκε μαζί με άλλους στις φυλακές της Αγιάς Χανίων για δώδεκα μήνες.
Το 1941, στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ανεκλήθη στις τάξεις του Στρατού και του ανατέθηκε η συγκρότηση της Πολιτοφυλακής της Επαρχίας Κισσάμου. Για την σημαντική προσφορά του στις μάχες κατά των Ιταλών και
Γερμανών και τις ανδραγαθίες του, του απενεμήθη ο τίτλος του Γενικού Αρχηγού Επαρχίας Κισσάμου.

Η μεγάλη του αγάπη για την Ελευθερία της πατρίδας του τον οδήγησαν στην οργανωμένη αντίσταση κατά των κατακτητών Γερμανών και έτσι στο διάστημα της κατοχής είχε ενεργό δράση στο τμήμα αντικατασκοπίας μαζί με τους Άγγλους. Γι’ αυτό το λόγο του απενεμήθη Δίπλωμα-Παράσημο από τον Ανώτατο Διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογείου Στρατάρχη Sir Alexander.

Μετά την απελευθέρωση, 64 ετών πλέον, αποσύρθηκε στο συγκρότημα του, αλλά παρακολουθούσε τις εξελίξεις του απελευθερωτικού αγώνα των υποδούλων Ελλήνων στην Κύπρο και η πικρία του ήταν μεγάλη όταν πληροφορήθηκε ότι οι Άγγλοι εξετέλεσαν τους Κυπρίους αγωνιστές Καραολή και Δημητρίου. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας γι’ αυτή την αχαρακτήριστη από Συμμάχους, όπως είπε, πράξη, επέστρεψε το Δίπλωμα-Παράσημο στον Άγγλο Πρεσβευτή της Ελλάδας.
Ο ή αλλιώς γνωστός ως Καπετάν Ντιγριντής Τρυπαύτης απέκτησε έξι παιδιά, τρία αγόρια και τρία κορίτσια, τους Αλέξανδρο, Εμμανουήλ(πέθανε νεογέννητο), Νικόλαο, Ερασμία, Γεωργία και Ελευθερία. Ο στενός δεσμός του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο επισφραγίστηκε όταν ο γιος του Βενιζέλου Σοφοκλής, βάπτισε τον πρωτότοκο Αλέξανδρο. Από τον γιο του Νικόλαο, που ακολούθησε τις αρχές του πατέρα του (τελείωσε την Σχολή Ευελπίδων) απέκτησε έναν εγγονό συνονόματο του, τον Γεώργιο Νικ. Ντιγριντάκη σημερινό ιδιοκτήτη του αγροκτήματος και της κατοικίας. Ο Καπετάν Γεώργιος Ντιγριντής πέθανε σε ηλικία 86 ετών το 1968.